Workfare

Wikipedia

Workfare is an alternative model to conventional social welfare systems. The term was first introduced by civil rights leader James Charles Evers in 1968; however, it was popularized by Richard Nixon in a televised speech August 1969.^[1]

Traditional welfare benefits systems are usually awarded based on certain conditions, such as searching for work, or based on meeting criteria that would position the recipient as unavailable to seek employment or be employed. Under workfare, recipients have to meet certain participation requirements to continue to receive their welfare benefits. These requirements are often a combination of activities that are intended to improve the recipient's job prospects (such as training, rehabilitation, and work experience) and those designated as contributing to society (such as unpaid or low-paid work). These programs, now common in Australia (as "mutual obligation"), Canada, and the United Kingdom, have generated considerable debate and controversy. In the Netherlands workfare is known as Work First, based on the Wisconsin Works program from the USA.

There are two main types of workfare scheme: those that encourage direct employment to get individuals off the welfare roll and directly into the workforce, and those that are intended to increase human capital by providing training and education to those currently in the welfare system.^[1]

In the Third World, similar schemes are designed to alleviate rural poverty among day-labourers by providing state-subsidised temporary work during those periods of the year when little agricultural work is available. For example, the National Rural Employment Guarantee Act (NREGA) in India offers 100 days' paid employment per year for those eligible, rather than unemployment benefits on the Western model. However, a workfare model typically not only focuses on provision of social protection through a wage-income transfer, but also supports workers to get into work.

Piketty

Piketty ontkracht met zijn nieuwe boek volledig de argumenten van de sociaal-darwinistische rechts-extremistische ideologie die Europa verpest. We zitten in een volledig leugenachtig politiek en economisch systeem. Er is genoeg geld aan de top om de beschaafde sociale verworvenheden ruim te financieren.

 

Zolang de autocraten ons in de maling blijven nemen over het vermogen van de samenleving om te zorgen voor alle burgers in de samenleving, zullen we geconfronteerd blijven worden met collectieve haat-politiek van sociopathische rechtse partijen. Het zal die rechtse partijen een zorg zijn wat er met andere mensen gebeurt, zolang er genoeg politie is om eventuele lastpakken op te sluiten en eventuele moeilijke uitkeringsgevallen structureel door ingehuurde bedrijfs-huurlingen te kwellen.

Zolang de samenleving dat toelaat. Zolang de slachtoffers van zulke praktijken dat nog accepteren.

Guy Standing - Het Precariaat

 
Ik ben begin 2014 Guy Standing twee maal tegenkomen en kort met hem van gedachten gewisseld, in Amsterdam en tijdens een bijeenkomst van de Europese Commissie in Brussel.

Deconstrueren van rechts-extremistische politiek

In de jaren 80 was een bijstandsuitkering een schaamtevolle aangelegenheid. Een client was meer een patient  en werd ter zeide gestaan door een sociaal werker. Zo'n persoon "hielp" de bijstandsgerechtigde. De Sociale Dienst vroeg de client te solliciteren, maar er werd verhoudingsgewijs humaan omgegaan met deze mensen.

In de laatste 20 jaar hebben we een omwenteling gezien. Als je nu kort rondkijkt op een aantal rechts-extremistische fora in Nederlands slaat de doodsangst je om te oren. Wat nu als politiek acceptabel wordt getypeerd is onvergelijkbaar met wat normaal was vijftien jaar geleden. De maatschappij is verdeeld en grote groepen mensen worden met extreme haat en agressie behandeld.

Het consensus in het maatschappelijk debat is hierdoor verschoven. Ik geloof dat dat intentioneel gecultiveerd is. Ik geloof dat rechts-extremistische elementen gelieerde aan de radicaal sociaal-darwinistiche politiek deelnemen aan het debat met een gewelddadige agenda. Wat door tien jaar van deze praat nu als acceptabel wordt gezien kan niet anders worden aangemerkt als ireeel en onbeschaafd.

Dit is in feite een politieke cultuur van haat. Er is een percentage van mensen waarvoor simplweg geen werk is, en geen enkele mate van establishment-, overheid-, of rechts extremistsche groep-aggressie is in staat deze mensen enigzins gepast werk aan te bieden. We moeten ophouden om met een cultuur van overheids wreedheid onszelf als samenleving in de maling te nemen. Dit is een zeer kwalijk dwaalpad.

Er is een historisch moment waarin Descart uitlegt aan het hof van de Zweedse koningin dat een hond niet meer  is dan een apparaat. Een ding. 

For Descartes, an immaterial mind is manifested by the use of creative language, and creatively using language is exclusive to humans. To be sure, animals communicate, but they are merely relaying instinctive desires (food, water) or demonstrating involuntary reactions (pain, excitement). In other words, they are conscious but not self-conscious. They cannot think (and then convey), Boy, this hurts or I wish they would stop doing this to me. And so, animal pain, because it is not true pain, is morally irrelevant. It simply does not matter. The brilliant Rene Descartes was giving humanity the sanction to act with impunity.  

In Introduction to Animal Rights, Gary Francione describes the inevitable results of the Cartesian position:  

Descartes and his followers performed experiments in which they nailed animals by their paws onto boards and cut them open to reveal their beating hearts. They burned, scalded, and mutilated animals in every conceivable manner. When the animals reacted as though they were suffering pain, Descartes dismissed the reaction as no different from the sound of a machine that was functioning improperly. A crying dog, Descartes maintained, is no different from a whining gear that needs oil.

We zijn nu in de Nederlandse samenleving aangekomen in een vergelijkbare dehumanisatie van een select percentage van onze medeburgers. Dit is nu te ver doorgeschoten en het is distinct contraproductief aan het worden. De maatregelen waaron overheden tekorten oplossen door systematisch uitkeringen te korten resulteren in vernietigde levens, en het kost de samenleving op de lange duur vele malen meer deze volledig beschadigde en getraumatiseerde levens op te lappen.

Het is tijd voor rationele-, resultaat- en realiteit-gerichte politiek.

We moeten de schaamte weer invoeren als deel van de politiek

Er zijn structureel politiek zaken mis aan het gaan in Nederland.

Ik heb besloten deze specifieke (al langere tijd bestaande) blogspot om weerstand te bieden aan de voorschreidende degeneratie van de Nederlandse verzorgingstaat. De Nederlandse overheid maakt misbruik van de zwakte van een specifieke groep in de samenleving, en gebruikt hierin aanzienlijk overheids-geweld.

Dit is onacceptabel en onbeschaafd.

Mijn eerste interesse om te onderzoeken is bijstand, en het regerings beleid om bijstandsgerechtigden te dwingen om werk te accepteren waarvoor ze niet worden betaald. Het wordt in toenemende mate als "acceptabel" gezien om mensen afschuwelijk werk te laten doen. Als deze mensen dit aangeboden werk niet doen, dan worden ze gestraft met een deel of gehele korting op hun uitkering, of erger.

Ik speculeer dat dit proces mensen beschadigd op een manier die niet omkeerbaar is. Dit is ook een proces van politieke- en samenlevingsverloedering dat niet gemakkelijk om te keren is. Uiteindelijk zal een steeds groter deel van de samenleving het slachtoffer worden van dit soort beleid.

Ik ga proberen dit te onderzoeken en aan te klagen, met name in de stad waar ik woonachtig ben - 's Gravenhage. Ik zal samenwerken met Frank Vangisteren, een veel geziene bezoeker bij de Haagse Tonka Radio,  de Amsterdamse Bijstandsbond en de Leidse Doorbraak.

Ik verzamel publicaties op Facebook en ik zal op deze Scoop meer algemeen links verzamelen. Ik overweeg ook om me te gaan uitspreken in een Youtube kanaal, wanneer ik het idee heb dat dat gaat als concept gaat werken.

Ik ben actief in het promoten van het idee van een "Basis-Inkomen" (Wederom; scoop).

In mijn andere leven schrijf ik voor de IEET, Zero State, Singularity Network en andere. Ik ben actief Transhumanist, Singularitarian, GenderConformist. Ik ben lid van de Vereniging basisinkomen en Atheisten Nederland, was kort actief in de Socialistische Partij en de Piraten-Partij.  Ik ben betrokken bij de publiciteits-initiatieven rond SENS en ben uitgesproken kritisch op de Amerikaanse Overheid.  Er is meer, maar dat komt later.